Mihkähän mun piti mennä huomenna töihin?5. default storm?toukokuuta 2011 nuoret suomessa? äänestäisivät oikealle mehiläistarhassa kontiolahdella karhu haluaa hunajat noni onko se nyt uutinen. aikn aki junan kone jumiutu ja meni takaperin edelliselle asemalle ja sai uuden aika pian,sacramento
ukrainassa oli nautittu jotain ruslanaa Ruptly @Ruptly 13 t13 tuntia sitten
North Korea & Russia kick off 2015asti kyllä näitä "anarkisteja" tai siihen liittyviä ryhmiä nousee kuin sieniä sateella vaalien lähestyessä... Se on suorastaan epäreilua, koska eduskuntapuolueet eivät saa vaalien alla huomiota eivätkä mainostilaa 'Year of Friendship' http://ow.ly/LC7Ts pic.twitter.com/T3Z8zwPgJXväkevämpääarrested for insulting #Erdoganσχέδιο Φορτσάκη σ' εφαρμογή τώρα στην πρυτανεία. Αποκλεισμός των καταληψιών ώστε να τους γίνει "ο βίος αβίωτος"... pic.twitter.com/q6w4F5bnwT
suuomalaisiPost navigation← Previous
A New Deal for Greece – a Project Syndicate Op-Ed
Posted on April 24, 2015 by yanisv
Photo of Yanis VaroufakisFor the Project Syndicate page click here.
ATHENS – Three months of negotiations between the Greek government and our European and international partners have brought about much convergence on the steps needed to overcome years of economic crisis and to bring about sustained recovery in Greece. But they have not yet produced a deal. Why? What steps are needed to produce a viable, mutually agreed reform agenda?
We and our partners already agree on much. Greece’s tax system needs to be revamped, and the revenue authorities must be freed from political and corporate influence. The pension system is ailing. The economy’s credit circuits are broken. The labor market has been devastated by the crisis and is deeply segmented, with productivity growth stalled. Public administration is in urgent need of modernization, and public resources must be used more efficiently. Overwhelming obstacles block the formation of new companies. Competition in product markets is far too circumscribed. And inequality has reached outrageous levels, preventing society from uniting behind essential reforms.
This consensus aside, agreement on a new development model for Greece requires overcoming two hurdles. First, we must concur on how to approach Greece’s fiscal consolidation. Second, we need a comprehensive, commonly agreed reform agenda that will underpin that consolidation path and inspire the confidence of Greek society.
Beginning with fiscal consolidation, the issue at hand concerns the method. The “troika” institutions (the European Commission, the European Central Bank, and the International Monetary Fund) have, over the years, relied on a process of backward induction: They set a date (say, the year 2020) and a target for the ratio of nominal debt to national income (say, 120%) that must be achieved before money markets are deemed ready to lend to Greece at reasonable rates. Then, under arbitrary assumptions regarding growth rates, inflation, privatization receipts, and so forth, they compute what primary surpluses are necessary in every year, working backward to the present.
The result of this method, in our government’s opinion, is an “austerity trap.” When fiscal consolidation turns on a predetermined debt ratio to be achieved at a predetermined point in the future, the primary surpluses needed to hit those targets are such that the effect on the private sector undermines the assumed growth rates and thus derails the planned fiscal path. Indeed, this is precisely why previous fiscal-consolidation plans for Greece missed their targets so spectacularly.
Our government’s position is that backward induction should be ditched. Instead, we should map out a forward-looking plan based on reasonable assumptions about the primary surpluses consistent with the rates of output growth, net investment, and export expansion that can stabilize Greece’s economy and debt ratio. If this means that the debt-to-GDP ratio will be higher than 120% in 2020, we devise smart ways to rationalize, re-profile, or restructure the debt – keeping in mind the aim of maximizing the effective present value that will be returned to Greece’s creditors.
Besides convincing the troika that our debt sustainability analysis should avoid the austerity trap, we must overcome the second hurdle: the “reform trap.” The previous reform program, which our partners are so adamant should not be “rolled back” by our government, was founded on internal devaluation, wage and pension cuts, loss of labor protections, and price-maximizing privatization of public assets.
Our partners believe that, given time, this agenda will work. If wages fall further, employment will rise. The way to cure an ailing pension system is to cut pensions. And privatizations should aim at higher sale prices to pay off debt that many (privately) agree is unsustainable.
By contrast, our government believes that this program has failed, leaving the population weary of reform. The best evidence of this failure is that, despite a huge drop in wages and costs, export growth has been flat (the elimination of the current-account deficit being due exclusively to the collapse of imports).
Additional wage cuts will not help export-oriented companies, which are mired in a credit crunch. And further cuts in pensions will not address the true causes of the pension system’s troubles (low employment and vast undeclared labor). Such measures will merely cause further damage to Greece’s already-stressed social fabric, rendering it incapable of providing the support that our reform agenda desperately needs.
The current disagreements with our partners are not unbridgeable. Our government is eager to rationalize the pension system (for example, by limiting early retirement), proceed with partial privatization of public assets, address the non-performing loans that are clogging the economy’s credit circuits, create a fully independent tax commission, and boost entrepreneurship. The differences that remain concern how we understand the relationships between the various reforms and the macro environment.
None of this means that common ground cannot be achieved immediately. The Greek government wants a fiscal-consolidation path that makes sense, and we want reforms that all sides believe are important. Our task is to convince our partners that our undertakings are strategic, rather than tactical, and that our logic is sound. Their task is to let go of an approach that has failed.
maagdenhuis uniamsterdam
pdf
email
Print
Share page with AddThis
Κλίμα συμφωνίας με αντιλαϊκά μέτρα αναδύεται από την κοινή δήλωση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζ. Κ. Γιούνκερ και του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα μετά την τηλεφωνική επικοινωνία που είχαν την Τετάρτη.
Σύμφωνα με την κυβερνητική ενημέρωση, «κατέγραψαν την πρόοδο που έχει σημειωθεί τις τελευταίες ημέρες στις συνομιλίες μεταξύ της Ελλάδος και των εταίρων της πάνω στο ζήτημα της αναλυτικής δέσμης μεταρρυθμίσεων, προκειμένου να ολοκληρωθεί επιτυχώς η αξιολόγηση». Συνεπώς, η κυβέρνηση αποδέχεται να λάβει τα απαραίτητα αντιλαϊκά μέτρα για να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση του προγράμματος-μνημονίου. Σύμφωνα με την κοινή δήλωση, τα μέτρα θα σχετίζονται τόσο με το Ασφαλιστικό όσο και με τα Εργασιακά και τα Μισθολογικά.
Συγκεκριμένα, για το Ασφαλιστικό στην κοινή δήλωση αναφέρεται πως «ιδιαίτερη μνεία έγινε στη σημασία των μεταρρυθμίσεων για εκσυγχρονισμό του συνταξιοδοτικού συστήματος, ούτως ώστε να καταστεί δίκαιο, δημοσιονομικά βιώσιμο και αποτελεσματικό στην κατεύθυνση αποφυγής της φτώχειας της τρίτης ηλικίας». Άρα η κυβέρνηση δέχεται να διατηρήσει και να πάρει νέα μέτρα ειδικότερα για τις συντάξεις με γνώμονα τη «δημοσιονομική βιωσιμότητα», με βάση την οποία έχουν παρθεί όλα τα έως τώρα αντιασφαλιστικά μέτρα.
Για τα Εργασιακά η κοινή δήλωση αναφέρει πως «συζήτησαν την ανάγκη οι μισθολογικές εξελίξεις και οι θεσμοί της αγοράς εργασίας να διαδραματίσουν έναν υποστηρικτικό ρόλο στη δημιουργία θέσεων εργασίας, στην ανταγωνιστικότητα και την κοινωνική συνοχή. Σε αυτό το πλαίσιο υπήρξε σύγκλιση απόψεων γύρω από το ρόλο ενός μοντέρνου και αποτελεσματικού συστήματος συλλογικών διαπραγματεύσεων, το οποίο θα πρέπει να αναπτυχθεί μέσω ευρείας διαβούλευσης και να πληροί τα υψηλότερα ευρωπαϊκά πρότυπα».
Φαίνεται πως η κυβέρνηση μετά τη μετάθεση της αποκατάστασης του κατώτατου μισθού δέχεται και άλλες αιτιάσεις των δανειστών για την «αγορά εργασίας», προκειμένου να υποστηριχθεί η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Είναι προφανές πως δεν γίνεται καμία αναφορά για την κατάργηση του αντεργατικού μνημονικού πλαισίου παρά μόνο για να «χρυσωθεί το χάπι», μια αναφορά στα περί συλλογικών διαπραγματεύσεων, όπου όμως γίνεται λόγος για ένα «μοντέρνο» και «αποτελεσματικό» σύστημα, που π.χ. σε άλλες χώρες της ΕΕ είναι σε βάρος των εργαζομένων και με κίνητρα για τα μονοπώλια.
Τέλος, οι δύο άνδρες δηλώνουν πως «οι εποικοδομητικές συνομιλίες θα πρέπει να συνεχιστούν στο πλαίσιο του Brussels Group».
Συνδέσεις Ειδήσεων:
Κομισιόν: «Αποσκοπούμε σε συμφωνία από κοινού με την ΕΚΤ και το ΔΝΤ»
ΚΚΕ: Σχόλιο για τις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης και την εμπλοκή που επικαλείται
