Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012
http://www.hs.fi/videot/Jo+oli+aikakin+Clinton+vieraili+vihdoin+M%C3%A4ntyniemess%C3%A4/v1305578220886These days European leaders are meeting in Brussels to seal the future of the European Union. It is a decisive moment for Europe. It is the moment to demonstrate to our citizens and to the world that Europe has a strong determination to further integrate. Time has come for European leaders to show that the euro and the European Union - like diamonds - are forever. And that they will not only weather the storm, but grow stronger. The time has come to build a European Federation.
Σάββατο 23 Ιουνίου 2012
Kreikan hallituksen ohjelma
Αθήνα
Στη δημοσιότητα δόθηκε το μεσημέρι του Σαββάτου το κείμενο της προγραμματικής συμφωνίας των τριών πολιτικών αρχηγών που συμμετέχουν στην κυβέρνηση.
Η σύγκλιση των απόψεων καταγράφεται στους τομείς της αναθεώρησης των όρων της νέας δανειακής σύμβασης, στα ζητήματα αναπτυξιακής ανασυγκρότησης, κοινωνικής προστασίας και πολιτικών που συνδέονται με το Μνημόνιο, στις άμεσες οικονομικές προτεραιότητες, στις αλλαγές στο πολιτικό σύστημα της χώρας και στο Κράτος, στα μέτρα για την ασφάλεια και την παράνομη μετανάστευση και στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής.
Στο κείμενο γίνεται λόγος στη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων των φορολογουμένων, ώστε να μην ξεπερνούν το 25% του εισοδήματός τους, στην επέκταση του επιδόματος ανεργίας για ένα ακόμα έτος, στη σταδιακή αύξηση του αφορολόγητου ορίου, στη μείωση φορολογικών συντελεστών στην εστίαση και στα αγροτικά εφόδια, στην αντικατάσταση του ειδικού τέλους ακινήτων και όλων των φόρων στα ακίνητα με ενιαίο φόρο.
Στα αναπτυξιακά ζητήματα έμφαση δίνεται στην αξιοποίηση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ, στη διεκδίκηση του μέγιστου δυνατού προϋπολογισμού για τη νεα ΚΑΠ και στη στήριξη της επιχειρηματικότητας.
Πρόνοιες υπάρχουν και για την εξυγίανση του πολιτικού συστήματος, αλλά για την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης και της εγκληματικότητας.
Αναλυτικά το κείμενο της προγραμματικής συμφωνίας:
Σημεία προγραμματικής σύγκλισης
Προοίμιο
Η κυβέρνηση εθνικής ευθύνης που θα δημιουργηθεί με τη στήριξη των τριών κομμάτων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) θα έχει πλήρεις αρμοδιότητες και χρονικό ορίζοντα όπως ορίζει το Σύνταγμα.
Στόχος της είναι να αντιμετωπίσει την κρίση, να ανοίξει το δρόμο της Ανάπτυξης και να αναθεωρήσει όρους της Δανειακής Σύμβασης (Μνημονίου), χωρίς να θέσει σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, ούτε την παραμονή της στο ευρώ. Και, ασφαλώς, χωρίς να αμφισβητήσει τους αυτονόητους στόχους μηδενισμού του δημοσιονομικού ελλείμματος, ελέγχου του χρέους και εφαρμογής των διαρθρωτικών αλλαγών που έχει ανάγκη η χώρα.
Στόχος επίσης είναι να δημιουργήσει τις συνθήκες για να βγει οριστικά η χώρα από την κρίση, καθώς κι από την ανάγκη εξάρτησης από δανειακές συμβάσεις στο μέλλον.
Η νέα κυβέρνηση Εθνικής Ευθύνης θα είναι όσο το δυνατόν πιο μικρή, λειτουργική και επιτελικού χαρακτήρα.
Δεν θα αποτελείται από «φέουδα» κομματικών επιρροών, θα λειτουργεί ενιαία, θα στηρίζεται στην διαφάνεια, στις προγραμματικές συμφωνίες των κομμάτων που την στηρίζουν και στη στελέχωση όλου του διοικητικού μηχανισμού με αξιοκρατικά κριτήρια.
Επίσης, θα στηρίζεται στην ευελιξία, ώστε επί μέρους διαφωνίες που μπορεί να υπάρξουν, να μην αναστέλλουν ούτε το έργο της ούτε τη συναίνεση που είναι απαραίτητη για τη συνέχιση του έργου της.
Τέλος, με πρωτοβουλία της νέας κυβέρνησης και του Προεδρείου της Βουλής, θα αλλάξει ο Κανονισμός Λειτουργίας της, ώστε να προσαρμοστεί η άσκηση νομοθετικού έργου και ο Κοινοβουλευτικός έλεγχος στις νέες συνθήκες των κυβερνήσεων συνεργασίας. Έτσι θα αναβαθμιστεί και ο ρόλος του Κοινοβουλίου.
Βάση της νέας κυβέρνησης συνεργασίας είναι η σύγκλιση απόψεων που υπήρξε και καταγράφηκε στα εξής ζητήματα, ευρύτερων κατευθύνσεων και άμεσης πολιτικής προτεραιότητας, χωρισμένα στα εξής κεφάλαια-κατηγορίες:
1. Παράταση του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής κατά δύο τουλάχιστον χρόνια. Ο δημοσιονομικός στόχος για το τέλος της περιόδου προσαρμογής κατανέμεται σε περισσότερα οικονομικά έτη, για τη στήριξη της ζήτησης, της ανάπτυξης, της απασχόλησης. Έτσι, ο τελικός δημοσιονομικός στόχος μπορεί να επιτευχθεί χωρίς επί πλέον περικοπή μισθών και συντάξεων ή του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, αλλά με την περιστολή της σπατάλης και την στοχευμένη καταπολέμηση της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας, καθώς και μέσα από τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις του κράτους και του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
2. Η συλλογική αυτονομία και η ισχύς των συλλογικών συμβάσεων εργασίας επανέρχεται στο επίπεδο που προσδιορίζουν το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Δίκαιο και το ευρωπαϊκό κεκτημένο, σύμφωνα με το οποίο το ύψος του μισθού στον ιδιωτικό τομέα συμφωνείται μεταξύ των κοινωνικών εταίρων. Αυτό περιλαμβάνει και την ρύθμιση του κατώτατου μισθού που προβλέπεται στη ρύθμιση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.
3. Αποκατάσταση αδικιών (χαμηλοσυνταξιούχοι, πολυτεκνικά επιδόματα κλπ.) με άμεσα δημοσιονομικά ισοδύναμα.
4. Ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων φορολογουμένων για φέτος, ώστε να μην ξεπερνούν το 25% του εισοδήματός τους (τα υπόλοιπα σε δύο ετήσιες δόσεις).
5. Επέκταση του επιδόματος ανεργίας για ένα ακόμα χρόνο (1+1) από κοινοτικούς πόρους.
6. Επέκταση του επιδόματος ανεργίας και σε μη μισθωτούς (αυτο-απασχολούμενους, επιτηδευματίες κλπ.) που έχασαν τις δουλειές τους, εφ’ όσον πληρούν εισοδηματικά κριτήρια (επίσης από κοινοτικούς πόρους).
7. Σταδιακή αύξηση του αφορολόγητου ορίου στους ευρωπαϊκούς μέσους όρους στα πλαίσια του Εθνικού Φορολογικού Συστήματος με κριτήρια κοινωνικής δικαιοσύνης, ιδιαίτερα για τους μισθωτούς (συμπεριλαμβανομένων και των συμβάσεων έργου που υποκρύπτουν συμβάσεις εργασίας) και τους συνταξιούχους.
8. Μείωση των εξής φορολογικών συντελεστών:
10. Αντικατάσταση του Ειδικού Τέλους Ακινήτων και όλων των φόρων επί της Ακίνητης Περιουσίας με ενιαίο προοδευτικό φόρο.
11. Αγροτική Τράπεζα: Επανακεφαλαιοποίηση και εξυγίανσή της. Διαφύλαξη του χαρτοφυλακίου υποθηκών αγροτικής γης.
Γενική επιδίωξη, όχι άλλες μειώσεις μισθών και συντάξεων, όχι άλλοι φόροι.
Β. Ζητήματα Αναπτυξιακής Ανασυγκρότησης, Κοινωνικής Προστασίας και πολιτικών που δεν συνδέονται με το Μνημόνιο
1. Διαμόρφωση εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης της χώρας με νέο αναπτυξιακό και παραγωγικό πρότυπο. Επανακαθορισμός των αναπτυξιακών προτεραιοτήτων στους κρίσιμους και συμπληρωματικούς τομείς (αγροτική παραγωγή, τρόφιμα, μεταποίηση καινοτομία), αξιοποίηση συγκριτικών πλεονεκτημάτων ( ενέργεια, τουρισμός, ορυκτός πλούτος, ναυτιλία). Ενίσχυση της Περιφερειακής διάστασης της ανάπτυξης και δημιουργία τοπικών συμφωνιών (με έμφαση στο τρίπτυχο ελληνικά προϊόντα- τουρισμός – πολιτισμός).
2. Αξιοποίηση κάθε επενδυτικού πόρου και δυνατότητας με την απελευθέρωση των μεγάλων έργων του ΕΣΠΑ, την προσέλκυση ξένων επενδύσεων, την αποδέσμευση και αξιοποίηση (και όχι εκποίηση) της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου (τίτλοι, χρήσεις γης συντελεστές δόμησης, μορφές χρηματοοικονομικής εκμετάλλευσης). Ο χωροταξικός σχεδιασμός θα εναρμονίζει τις αναπτυξιακές πρωτοβουλίες. Παράλληλα διεκδίκηση συμπληρωματικών αναπτυξιακών πόρων σε εφαρμογή των διακηρύξεων του Συμβουλίου της ΕΕ. Σύνδεση στρατηγικών παρεμβάσεων με τη δημιουργία σταθερών θέσεων εργασίας με υψηλό εισοδηματικό πολλαπλασιαστή.
3. Διεκδίκηση του μέγιστου δυνατού προϋπολογισμού για τη νέα ΚΑΠ και δίκαιη κατανομή πόρων προσανατολισμένη στην αγροτική παραγωγή με προτεραιότητα τη κτηνοτροφία και τα τρόφιμα.
6. Άμεση προτεραιότητα έχουν και πρόσθετα μέτρα κοινωνικής προστασίας για πολίτες και νοικοκυριά
1. Νέο Φορολογικό Σύστημα:
Στόχος να μη γίνουν απολύσεις μόνιμου προσωπικού, αλλά σοβαρές οικονομίες από μη μισθολογικό λειτουργικό κόστος και μείωση γραφειοκρατίας.
4. Δημόσια Υγεία:
Επείγοντα μέτρα για αποκατάσταση ομαλού εφοδιασμού νοσοκομείων και ασθενών σε φάρμακα, αποκατάσταση λειτουργίας ΕΟΠΥΥ. Ενεργοποίηση του θεσμικού πλαισίου. Συνέχιση μείωσης της φαρμακευτικής και νοσοκομειακής δαπάνης.
5. Άμεσα μέτρα καταπολέμησης σπατάλης και διαφθοράς (εθνικό σύστημα ηλεκτρονικών προμηθειών και διαχείρισης υλικού).
Δ1.Συμφωνία για αλλαγές-εξυγίανση στο πολιτικό σύστημα και αναδιοργάνωση του κράτους – δημόσιας διοίκησης.
Η ριζική αλλαγή του πολιτικού συστήματος και η αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης αποτελούν βασικές προϋποθέσεις για την προώθηση ενός προγράμματος αλλαγών στη χώρα .
Προτεραιότητες είναι:
α) Εξυγίανση του πολιτικού συστήματος
1.Αναβάθμιση φύλαξης συνόρων.
2. Αναβάθμιση αρμοδιοτήτων-δικαιοδοσιών FRONTEX
3. Πρωτοβουλία σε Ευρώπη (και με πυρήνα τις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου) για αλλαγή Συμφωνίας Δουβλίνου-ΙΙ και κοινή πολιτική επαναπατρισμού.
4. Διασπορά των παράνομων μεταναστών σε κέντρα φιλοξενίας ως τον επαναπατρισμό τους.
5. Επιτάχυνση εξέτασης των αιτήσεων ασύλου.
6. Προσαρμογή του θεσμικού πλαισίου για απόδοση Ιθαγένειας σε συνδυασμό με τις σύγχρονες εξελίξεις και σε αντιστοίχηση με τα ισχύοντα σε ευρωπαϊκές χώρες με παρόμοια προβλήματα (Ευρωπαϊκός Νότος).
7. Επιλογή υψίστης κυβερνητικής προτεραιότητας η ασφάλεια του πολίτη. Με τις απαραίτητες προσαρμογές νομικού, επιχειρησιακού και σωφρονιστικού πλαισίου, ώστε να ελεγχθεί η εγκληματικότητα και να σταματήσει η ατιμωρησία. Βασική αρχή η προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών, αλλά και η πεποίθηση ότι η ίδια η Ασφάλεια είναι κι αυτή ουσιώδες δικαίωμα των πολίτη και υποχρέωση της δημοκρατικής πολιτείας. Μόνο έτσι θα ελεγχθούν και τα κρούσματα αυτοδικίας.
Ε. Ζητήματα Εξωτερικής Πολιτικής
1. Συστηματική προετοιμασία για ανακήρυξη ΑΟΖ στα πλαίσια του Διεθνούς Δικαίου και της διεθνούς πρακτικής, ώστε να επισπευσθεί η εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου.
2. Ενεργός προώθηση κοινής Ευρωπαϊκής Πολιτικής για όλα τα περιφερειακά ζητήματα του Ευρωπαϊκού Νότου.
3. Ενίσχυση όλων των παραδοσιακών συμμαχιών της Ελλάδας και αναζήτηση νέων περιφερειακών ερεισμάτων για την κατοχύρωση-προώθηση εθνικών συμφερόντων. Η ενεργός διπλωματία είναι απαραίτητη εν όψει και των εξελίξεων σε όλη την ευρύτερη περιοχή. Η Ελλάδα παραδοσιακά επιδιώκει σχέσεις καλής γειτονιάς με όλο τον περίγυρό της.
4. Αναβάθμιση του ρόλου της χώρας ως σταθεροποιητικού παράγοντα στην περιοχή της.
Τελική παρατήρηση: Πέρα από την συναίνεση που σημειώθηκε σε όλα τα παραπάνω, υπάρχουν και ζητήματα στα οποία δεν προχώρησε ακόμα ο διάλογος. Στα ζητήματα αυτά και σε άλλα που θα προκύψουν στο μέλλον, θα συνεχιστεί η προσπάθεια συνεννόησης, ώστε η συναινετική βάση της νέας διακυβέρνησης να ενισχύεται συνεχώς.
Η σύγκλιση των απόψεων καταγράφεται στους τομείς της αναθεώρησης των όρων της νέας δανειακής σύμβασης, στα ζητήματα αναπτυξιακής ανασυγκρότησης, κοινωνικής προστασίας και πολιτικών που συνδέονται με το Μνημόνιο, στις άμεσες οικονομικές προτεραιότητες, στις αλλαγές στο πολιτικό σύστημα της χώρας και στο Κράτος, στα μέτρα για την ασφάλεια και την παράνομη μετανάστευση και στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής.
Στο κείμενο γίνεται λόγος στη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων των φορολογουμένων, ώστε να μην ξεπερνούν το 25% του εισοδήματός τους, στην επέκταση του επιδόματος ανεργίας για ένα ακόμα έτος, στη σταδιακή αύξηση του αφορολόγητου ορίου, στη μείωση φορολογικών συντελεστών στην εστίαση και στα αγροτικά εφόδια, στην αντικατάσταση του ειδικού τέλους ακινήτων και όλων των φόρων στα ακίνητα με ενιαίο φόρο.
Στα αναπτυξιακά ζητήματα έμφαση δίνεται στην αξιοποίηση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ, στη διεκδίκηση του μέγιστου δυνατού προϋπολογισμού για τη νεα ΚΑΠ και στη στήριξη της επιχειρηματικότητας.
Πρόνοιες υπάρχουν και για την εξυγίανση του πολιτικού συστήματος, αλλά για την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης και της εγκληματικότητας.
Αναλυτικά το κείμενο της προγραμματικής συμφωνίας:
Σημεία προγραμματικής σύγκλισης
Προοίμιο
Η κυβέρνηση εθνικής ευθύνης που θα δημιουργηθεί με τη στήριξη των τριών κομμάτων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) θα έχει πλήρεις αρμοδιότητες και χρονικό ορίζοντα όπως ορίζει το Σύνταγμα.
Στόχος της είναι να αντιμετωπίσει την κρίση, να ανοίξει το δρόμο της Ανάπτυξης και να αναθεωρήσει όρους της Δανειακής Σύμβασης (Μνημονίου), χωρίς να θέσει σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, ούτε την παραμονή της στο ευρώ. Και, ασφαλώς, χωρίς να αμφισβητήσει τους αυτονόητους στόχους μηδενισμού του δημοσιονομικού ελλείμματος, ελέγχου του χρέους και εφαρμογής των διαρθρωτικών αλλαγών που έχει ανάγκη η χώρα.
Στόχος επίσης είναι να δημιουργήσει τις συνθήκες για να βγει οριστικά η χώρα από την κρίση, καθώς κι από την ανάγκη εξάρτησης από δανειακές συμβάσεις στο μέλλον.
Η νέα κυβέρνηση Εθνικής Ευθύνης θα είναι όσο το δυνατόν πιο μικρή, λειτουργική και επιτελικού χαρακτήρα.
Δεν θα αποτελείται από «φέουδα» κομματικών επιρροών, θα λειτουργεί ενιαία, θα στηρίζεται στην διαφάνεια, στις προγραμματικές συμφωνίες των κομμάτων που την στηρίζουν και στη στελέχωση όλου του διοικητικού μηχανισμού με αξιοκρατικά κριτήρια.
Επίσης, θα στηρίζεται στην ευελιξία, ώστε επί μέρους διαφωνίες που μπορεί να υπάρξουν, να μην αναστέλλουν ούτε το έργο της ούτε τη συναίνεση που είναι απαραίτητη για τη συνέχιση του έργου της.
Τέλος, με πρωτοβουλία της νέας κυβέρνησης και του Προεδρείου της Βουλής, θα αλλάξει ο Κανονισμός Λειτουργίας της, ώστε να προσαρμοστεί η άσκηση νομοθετικού έργου και ο Κοινοβουλευτικός έλεγχος στις νέες συνθήκες των κυβερνήσεων συνεργασίας. Έτσι θα αναβαθμιστεί και ο ρόλος του Κοινοβουλίου.
Βάση της νέας κυβέρνησης συνεργασίας είναι η σύγκλιση απόψεων που υπήρξε και καταγράφηκε στα εξής ζητήματα, ευρύτερων κατευθύνσεων και άμεσης πολιτικής προτεραιότητας, χωρισμένα στα εξής κεφάλαια-κατηγορίες:
- Ζητήματα αναθεώρησης όρων της Δανειακής σύμβασης.
- Ζητήματα Αναπτυξιακής Ανασυγκρότησης, Κοινωνικής Προστασίας και πολιτικών που δεν συνδέονται με το Μνημόνιο.
- Άμεσες οικονομικές προτεραιότητες
- Συμφωνία για αλλαγές στο πολιτικό σύστημα της χώρας και στο κράτος.
- Μέτρα για Ασφάλεια και Παράνομη μετανάστευση.
- Ζητήματα Εξωτερικής Πολιτικής.
1. Παράταση του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής κατά δύο τουλάχιστον χρόνια. Ο δημοσιονομικός στόχος για το τέλος της περιόδου προσαρμογής κατανέμεται σε περισσότερα οικονομικά έτη, για τη στήριξη της ζήτησης, της ανάπτυξης, της απασχόλησης. Έτσι, ο τελικός δημοσιονομικός στόχος μπορεί να επιτευχθεί χωρίς επί πλέον περικοπή μισθών και συντάξεων ή του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, αλλά με την περιστολή της σπατάλης και την στοχευμένη καταπολέμηση της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας, καθώς και μέσα από τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις του κράτους και του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
2. Η συλλογική αυτονομία και η ισχύς των συλλογικών συμβάσεων εργασίας επανέρχεται στο επίπεδο που προσδιορίζουν το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Δίκαιο και το ευρωπαϊκό κεκτημένο, σύμφωνα με το οποίο το ύψος του μισθού στον ιδιωτικό τομέα συμφωνείται μεταξύ των κοινωνικών εταίρων. Αυτό περιλαμβάνει και την ρύθμιση του κατώτατου μισθού που προβλέπεται στη ρύθμιση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.
3. Αποκατάσταση αδικιών (χαμηλοσυνταξιούχοι, πολυτεκνικά επιδόματα κλπ.) με άμεσα δημοσιονομικά ισοδύναμα.
4. Ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων φορολογουμένων για φέτος, ώστε να μην ξεπερνούν το 25% του εισοδήματός τους (τα υπόλοιπα σε δύο ετήσιες δόσεις).
5. Επέκταση του επιδόματος ανεργίας για ένα ακόμα χρόνο (1+1) από κοινοτικούς πόρους.
6. Επέκταση του επιδόματος ανεργίας και σε μη μισθωτούς (αυτο-απασχολούμενους, επιτηδευματίες κλπ.) που έχασαν τις δουλειές τους, εφ’ όσον πληρούν εισοδηματικά κριτήρια (επίσης από κοινοτικούς πόρους).
7. Σταδιακή αύξηση του αφορολόγητου ορίου στους ευρωπαϊκούς μέσους όρους στα πλαίσια του Εθνικού Φορολογικού Συστήματος με κριτήρια κοινωνικής δικαιοσύνης, ιδιαίτερα για τους μισθωτούς (συμπεριλαμβανομένων και των συμβάσεων έργου που υποκρύπτουν συμβάσεις εργασίας) και τους συνταξιούχους.
8. Μείωση των εξής φορολογικών συντελεστών:
- ΦΠΑ για την εστίαση στην προηγούμενη κλίμακα.
- ΦΠΑ για αγροτικά εφόδια, σπόρους, λιπάσματα, φυτοφάρμακα, ζωοτροφές, σε χαμηλά κλιμάκια.
10. Αντικατάσταση του Ειδικού Τέλους Ακινήτων και όλων των φόρων επί της Ακίνητης Περιουσίας με ενιαίο προοδευτικό φόρο.
11. Αγροτική Τράπεζα: Επανακεφαλαιοποίηση και εξυγίανσή της. Διαφύλαξη του χαρτοφυλακίου υποθηκών αγροτικής γης.
Γενική επιδίωξη, όχι άλλες μειώσεις μισθών και συντάξεων, όχι άλλοι φόροι.
Β. Ζητήματα Αναπτυξιακής Ανασυγκρότησης, Κοινωνικής Προστασίας και πολιτικών που δεν συνδέονται με το Μνημόνιο
1. Διαμόρφωση εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης της χώρας με νέο αναπτυξιακό και παραγωγικό πρότυπο. Επανακαθορισμός των αναπτυξιακών προτεραιοτήτων στους κρίσιμους και συμπληρωματικούς τομείς (αγροτική παραγωγή, τρόφιμα, μεταποίηση καινοτομία), αξιοποίηση συγκριτικών πλεονεκτημάτων ( ενέργεια, τουρισμός, ορυκτός πλούτος, ναυτιλία). Ενίσχυση της Περιφερειακής διάστασης της ανάπτυξης και δημιουργία τοπικών συμφωνιών (με έμφαση στο τρίπτυχο ελληνικά προϊόντα- τουρισμός – πολιτισμός).
2. Αξιοποίηση κάθε επενδυτικού πόρου και δυνατότητας με την απελευθέρωση των μεγάλων έργων του ΕΣΠΑ, την προσέλκυση ξένων επενδύσεων, την αποδέσμευση και αξιοποίηση (και όχι εκποίηση) της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου (τίτλοι, χρήσεις γης συντελεστές δόμησης, μορφές χρηματοοικονομικής εκμετάλλευσης). Ο χωροταξικός σχεδιασμός θα εναρμονίζει τις αναπτυξιακές πρωτοβουλίες. Παράλληλα διεκδίκηση συμπληρωματικών αναπτυξιακών πόρων σε εφαρμογή των διακηρύξεων του Συμβουλίου της ΕΕ. Σύνδεση στρατηγικών παρεμβάσεων με τη δημιουργία σταθερών θέσεων εργασίας με υψηλό εισοδηματικό πολλαπλασιαστή.
3. Διεκδίκηση του μέγιστου δυνατού προϋπολογισμού για τη νέα ΚΑΠ και δίκαιη κατανομή πόρων προσανατολισμένη στην αγροτική παραγωγή με προτεραιότητα τη κτηνοτροφία και τα τρόφιμα.
- Πρώτος στόχος η μετατροπή του αρνητικού ισοζυγίου εισαγωγών-εξαγωγών στον αγροτικό τομέα σε θετικό.
- Αξιοποίηση του ρεύματος επιστροφής στην ύπαιθρο με παροχή κινήτρων, με παραχώρηση γης σε νέους αγρότες αλλά και ενεργούς αγρότες και συνεταιρισμούς
- Δημιουργία νέων χρηματοδοτικών και εγγυοδοτικών μέσων.
- Ίδρυση Ταμείου Ενίσχυσης Αγροτών και αγροτικών επιχειρήσεων.
- Παρεμβάσεις στο κύκλωμα εμπορίας και διακίνησης προϊόντων, με στόχο την προστασία του παραγωγού και του καταναλωτή.
- Λειτουργία Δημοπρατηρίων, συμβατικών και ηλεκτρονικών κατά αυτοδιοικητική περιφέρεια.
- Ενίσχυση της συμβολαιακής γεωργίας
- Θέσπιση του «αγροτικού πετρελαίου» με τη δημιουργία κάρτας αγρότη.
- Εκσυγχρονισμός και εξυγίανση των συνεταιρισμών.
- Ενεργοποίηση των Κοινοτικών Προγραμμάτων.
- Ενίσχυση της ρευστότητας στην αγορά μετά από την ανακεφαλαιοποιηση των τραπεζών με διάφορους πρόσφορους τρόπους: Ενίσχυση της μικρομεσαίας επιχείρησης μέσω του Ενιαίου Ταμείου Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων, του «εργαλείου ρευστότητας», της αποκλιμάκωση επιτοκίων χορηγήσεων κλπ.
- Αναμόρφωση των κανόνων του «Τειρεσία», προκειμένου να διευκολυνθεί η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης.
- Επίσπευση αποπληρωμής ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου προς τον επιχειρηματικό κόσμο. Εφαρμογή της αρχής συμψηφισμού οφειλών από και προς το Δημόσιο. Αναστολή κάθε προστίμου και διακανονισμός, όταν υπάρχει χρέος του Δημοσίου.
6. Άμεση προτεραιότητα έχουν και πρόσθετα μέτρα κοινωνικής προστασίας για πολίτες και νοικοκυριά
- Για όλους καθολική υγειονομική προστασία χωρίς προϋποθέσεις (ένσημα, χρόνος ασφάλισης)
- Για τους ανέργους, ιδιαίτερα τους νέους, αξιοποίηση ειδικών προγραμμάτων κοινωνικής εργασίας (αυτεπιστασία Δήμων, προγράμματα κατάρτισης, θεσμοί κοινωνικής μέριμνας)
- Για τους δανειολήπτες εφαρμογή της ρύθμισης ότι: «η δόση δεν ξεπερνά το 30% του μηνιαίου εισοδήματος», με την εξαίρεση των υψηλών εισοδημάτων. Επέκταση της ρύθμισης σε ατομικές μικρές επιχειρήσεις.
- Για τα νοικοκυριά, καταπολέμηση της ακρίβειας με κάθε πρόσφορο μέτρο: σπάσιμο των καρτέλ, έλεγχος ενδο-ομιλικών συναλλαγών κλπ.
- Για τα ΑΜΕΑ ενίσχυση επιδομάτων από κοινοτικούς πόρους. Ενοποίηση και εξορθολογισμός επιδομάτων-ουσιαστικός έλεγχος
1. Νέο Φορολογικό Σύστημα:
- Με ευρεία συναίνεση και σταθερότητα για το επόμενα δέκα χρόνια.
- Με θέσπιση περιουσιολογίου και «πόθεν έσχες».
- Με δίκαιη και αναλογική κατανομή των φόρων
- Με διεύρυνση της φορολογικής βάσης, ταυτόχρονα με τη σταδιακή μείωση φόρων και ασφαλιστικών εισφορών, πάταξη της φοροδιαφυγής και της παρα-οικονομίας.
- Με μείωση των έμμεσων φόρων, συντελεστών ΦΠΑ κλπ.
- Με οριστική κατάργηση του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων και αντικατάσταση τους από απλούς κανόνες απεικόνισης συναλλαγών.
- Διαδικασία αποκρατικοποιήσεων-εγγυήσεις διαφάνειας.
- Σύνδεση με την ανάπτυξη και όχι μόνο με εισπρακτικούς στόχους.
- Δημιουργία θεσμικού πλαισίου για τις ρυθμιστικές αρχές
- Διατήρηση της κυριότητας του κράτους στα δίκτυα και αξιοποίηση του θεσμού των συμβάσεων παραχώρησης για βασικές υποδομές.
- Επίσπευση με άμεσες ενέργειες, κυρίως των περιπτώσεων όπου η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα συνδέεται με επενδύσεις σε υποδομές και θέσεις εργασίας. Π.χ. λειτουργικό έργο ΟΣΕ.
Στόχος να μη γίνουν απολύσεις μόνιμου προσωπικού, αλλά σοβαρές οικονομίες από μη μισθολογικό λειτουργικό κόστος και μείωση γραφειοκρατίας.
4. Δημόσια Υγεία:
Επείγοντα μέτρα για αποκατάσταση ομαλού εφοδιασμού νοσοκομείων και ασθενών σε φάρμακα, αποκατάσταση λειτουργίας ΕΟΠΥΥ. Ενεργοποίηση του θεσμικού πλαισίου. Συνέχιση μείωσης της φαρμακευτικής και νοσοκομειακής δαπάνης.
5. Άμεσα μέτρα καταπολέμησης σπατάλης και διαφθοράς (εθνικό σύστημα ηλεκτρονικών προμηθειών και διαχείρισης υλικού).
Δ1.Συμφωνία για αλλαγές-εξυγίανση στο πολιτικό σύστημα και αναδιοργάνωση του κράτους – δημόσιας διοίκησης.
Η ριζική αλλαγή του πολιτικού συστήματος και η αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης αποτελούν βασικές προϋποθέσεις για την προώθηση ενός προγράμματος αλλαγών στη χώρα .
Προτεραιότητες είναι:
α) Εξυγίανση του πολιτικού συστήματος
- Ψήφιση νόμου για αναδρομικό έλεγχο των περιουσιακών στοιχείων όσων διετέλεσαν αρχηγοί κομμάτων, υπουργοί, υφυπουργοί, Γ.Γ Υπουργείων, ανώτεροι κρατικοί λειτουργοί, οι οποίοι διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα από το 1974 μέχρι σήμερα. Ο νόμος να προβλέπει και να εξασφαλίζει διοικητικά την επιβολή ποινών και τη δήμευση περιουσιών για όσους τα περιουσιακά τους στοιχεία δεν δικαιολογούνται από τα νόμιμα εισοδήματά τους.
- Αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου για ευθύνη υπουργών και υπαγωγή των περιπτώσεων οικονομικών εγκλημάτων υπουργών στις διατάξεις του νόμου για τους καταχραστές του Δημοσίου και της καταπολέμησης του ξεπλύματος μαύρου χρήματος.
- Κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας για τα θέματα που δεν έχουν σχέση με την πολιτική δραστηριότητα.
- Υποστήριξη του έργου του βουλευτή χωρίς προνόμια και ατέλειες. Κατάργηση της αποζημίωσης για συμμετοχή στις επιτροπές της Βουλής.
- Ορισμός πλαφόν στο συνολικό ποσό που λαμβάνουν από συνταξιοδοτικά ταμεία οι βουλευτές. Για τους νεοεισερχόμενους βουλευτές κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης και συνταξιοδότηση μόνον από τον ασφαλιστικό τους φορέα, όπως ο κάθε πολίτης, και εφόσον θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα.
- Επανεξέταση όρων και προϋποθέσεων για τη χρηματοδότηση των κομμάτων. Μείωση της επιχορήγησης των πολιτικών κομμάτων. Πλήρης έλεγχος των οικονομικών των κομμάτων και των βουλευτών από ανεξάρτητο θεσμικό όργανο.
- Δραστικός περιορισμός του αριθμού των ειδικών συμβούλων και συνεργατών των υπουργών, Γενικών Γραμματέων και βουλευτών.
- Δημιουργία θεσμικού πλαισίου που θα ρυθμίζει τα ζητήματα των ΜΜΕ και τις αδειοδοτήσεις. Δημόσια τηλεόραση ανεξάρτητη, που θα ελέγχεται και θα λογοδοτεί στην Επιτροπή θεσμών και διαφάνειας της Βουλής, η οποία θα διορίζει και τα εκτελεστικά όργανα της διοίκησής της. Διαφανής οικονομική διαχείριση και εξασφάλιση της διάθεσης τυχόν πλεονασμάτων από τις χρήσεις στην παραγωγή ελληνικών προγραμμάτων για την ενίσχυση της οπτικοακουστικής βιομηχανίας.
- Μεταρρύθμιση στη Δικαιοσύνη: Βελτιώσεις για ταχύτερη απονομή. Εξωδικαστική επίλυση των διαφορών. Κωδικοποίηση του δικαίου. Απεμπλοκή της εκτελεστικής εξουσίας από την επιλογή ηγεσίας της Δικαιοσύνης και κατοχύρωση του Αυτοδιοίκητου των δικαστηρίων.
- Συνολική στρατηγική για χτύπημα γραφειοκρατίας
- Συνολική στρατηγική για χτύπημα φοροδιαφυγής.
- Συνολική στρατηγική για την Ενέργεια και τη διαχείριση Υδάτινων πόρων (ρυθμιστικό πλαίσιο, ρυθμιστικές αρχές και μακροχρόνιος προγραμματισμός)
- Αναμόρφωση του τρόπου λειτουργίας Κυβέρνησης και υπουργείων: Κεντρικός διυπουργικός συντονισμός των καθημερινών οριζόντιων αποφάσεων. Ενίσχυση της επιτελικότητας, του συντονισμού και του ελέγχου της εφαρμογής δημοσίων πολιτικών.
- Ενίσχυση της αυτοτέλειας της δημόσιας διοίκησης από τις πολιτικές αλλαγές: Δραστική μείωση του αριθμού των γενικών διευθύνσεων και ορισμός γενικών διευθυντών με 5ετή θητεία και μισθό ίσο με του Γενικού γραμματέα.
- Περιορισμός της πολυνομίας και εξάλειψη της σύγκρουσης νομοθετημάτων. Πάταξη της διαφθοράς μέσω της ενίσχυσης πρακτικών διαφάνειας και νομοθέτησης νέου αυστηρότερου πειθαρχικού δίκαιου και κυρίως εφαρμογή του στην πράξη.
- Αντικειμενικές και διαφανείς διαδικασίες προαγωγής. Διαδικασίες εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης υπηρεσιών και προσωπικού. Θεσμοθέτηση της λογοδοσίας και της διαφάνειας. Σύνδεση του προϋπολογισμού που δίδεται σε κάθε δημόσια υπηρεσία με τους στόχους και την απόδοση.
- Οργανωτικός και τεχνολογικός εκσυγχρονισμός.
1.Αναβάθμιση φύλαξης συνόρων.
2. Αναβάθμιση αρμοδιοτήτων-δικαιοδοσιών FRONTEX
3. Πρωτοβουλία σε Ευρώπη (και με πυρήνα τις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου) για αλλαγή Συμφωνίας Δουβλίνου-ΙΙ και κοινή πολιτική επαναπατρισμού.
4. Διασπορά των παράνομων μεταναστών σε κέντρα φιλοξενίας ως τον επαναπατρισμό τους.
5. Επιτάχυνση εξέτασης των αιτήσεων ασύλου.
6. Προσαρμογή του θεσμικού πλαισίου για απόδοση Ιθαγένειας σε συνδυασμό με τις σύγχρονες εξελίξεις και σε αντιστοίχηση με τα ισχύοντα σε ευρωπαϊκές χώρες με παρόμοια προβλήματα (Ευρωπαϊκός Νότος).
7. Επιλογή υψίστης κυβερνητικής προτεραιότητας η ασφάλεια του πολίτη. Με τις απαραίτητες προσαρμογές νομικού, επιχειρησιακού και σωφρονιστικού πλαισίου, ώστε να ελεγχθεί η εγκληματικότητα και να σταματήσει η ατιμωρησία. Βασική αρχή η προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών, αλλά και η πεποίθηση ότι η ίδια η Ασφάλεια είναι κι αυτή ουσιώδες δικαίωμα των πολίτη και υποχρέωση της δημοκρατικής πολιτείας. Μόνο έτσι θα ελεγχθούν και τα κρούσματα αυτοδικίας.
Ε. Ζητήματα Εξωτερικής Πολιτικής
1. Συστηματική προετοιμασία για ανακήρυξη ΑΟΖ στα πλαίσια του Διεθνούς Δικαίου και της διεθνούς πρακτικής, ώστε να επισπευσθεί η εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου.
2. Ενεργός προώθηση κοινής Ευρωπαϊκής Πολιτικής για όλα τα περιφερειακά ζητήματα του Ευρωπαϊκού Νότου.
3. Ενίσχυση όλων των παραδοσιακών συμμαχιών της Ελλάδας και αναζήτηση νέων περιφερειακών ερεισμάτων για την κατοχύρωση-προώθηση εθνικών συμφερόντων. Η ενεργός διπλωματία είναι απαραίτητη εν όψει και των εξελίξεων σε όλη την ευρύτερη περιοχή. Η Ελλάδα παραδοσιακά επιδιώκει σχέσεις καλής γειτονιάς με όλο τον περίγυρό της.
4. Αναβάθμιση του ρόλου της χώρας ως σταθεροποιητικού παράγοντα στην περιοχή της.
Τελική παρατήρηση: Πέρα από την συναίνεση που σημειώθηκε σε όλα τα παραπάνω, υπάρχουν και ζητήματα στα οποία δεν προχώρησε ακόμα ο διάλογος. Στα ζητήματα αυτά και σε άλλα που θα προκύψουν στο μέλλον, θα συνεχιστεί η προσπάθεια συνεννόησης, ώστε η συναινετική βάση της νέας διακυβέρνησης να ενισχύεται συνεχώς.
Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012
en ymmärtä
valo fysiikaks
can u imagine
i forgot my finnish man for three months
whos responsible
jos han olisi vastannut ei, ei me oll enää kavereita niin uskon pä'invastoin
lisäksi hän seisoi kerran kaukojunassa käytävällä edessäni -sattumalta enkä reagoinut mitenkään, paitsi että kaunis mies
edellinen vaimo kuoli onnettomuudessa
minuakin onlyöty, jopa potkittu (kreikkalainen mies). lasten nähden. herkkä ja tunteellinen käsi, mahdottoman herkkä. minussa on jotain liikkumatonta, joku laatikko
siksi on hyvä että meillä on yhteiskunta
can u imagine
i forgot my finnish man for three months
whos responsible
jos han olisi vastannut ei, ei me oll enää kavereita niin uskon pä'invastoin
lisäksi hän seisoi kerran kaukojunassa käytävällä edessäni -sattumalta enkä reagoinut mitenkään, paitsi että kaunis mies
edellinen vaimo kuoli onnettomuudessa
minuakin onlyöty, jopa potkittu (kreikkalainen mies). lasten nähden. herkkä ja tunteellinen käsi, mahdottoman herkkä. minussa on jotain liikkumatonta, joku laatikko
siksi on hyvä että meillä on yhteiskunta
Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012
Παρασκευή 1 Ιουνίου 2012
piriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Artikkelit ja kolumnit, 1.6.2012
Kuuluuko Euroopan ääni?
Lissabonin sopimuksen myötä EU:n piti muuttua ulko- ja turvallisuuspolitiikassaan entistä vahvemmaksi maailmanlaajuiseksi vaikuttajaksi. Se Kissingerin kaipaama kuuluisa puhelinnumerokin löytyi lopulta, kun sopimuksessa EU:lle luotiin oma ulkoministeri yhdistämällä ulkosuhdekomissaarin, ulkopoliittisen korkean edustajan ja kiertävän puheenjohtajan tehtävät.
Ulkoministeriä päätettiin edelleen kutsua korkeaksi edustajaksi mutta hänelle perustettiin kuitenkin oma ”ministeriö”, EU:n ulkosuhdehallinto. Komission 140 edustustosta tuli samalla EU:n yhteisiä ”suurlähetystöjä”. Näiden muutosten myötä EU:n piti pystyä puhumaan entistä selkeämmin yhdellä äänellä ja toimimaan entistä tehokkaammin EU:n yhteisen edun nimissä ulko- ja turvallisuuspolitiikassa.
Todellisuus on kuitenkin osoittautunut toisenlaiseksi: unionia viimeiset neljä vuotta ravistellut talous- ja velkakriisi on häivyttänyt ulkopolitiikan EU:ssa taka-alalle. Poliittisilta päättäjiltä ei ole liiennyt sille juurikaan huomiota. Tiukka säästökuuri ja budjettileikkaukset ovat vähentäneet kykyä ja mahdollisuuksia ulkopoliittiseen aloitteellisuuteen.
Kansainvälisten toimijoiden silmissä EU:sta on tullut ongelma eikä suinkaan osa ongelman ratkaisua. Samanaikaisesti kansainvälisen järjestelmän kehitys yhä moninapaisempaan suuntaan uusien kehittyvien maiden taloudellisen ja poliittisen nousun myötä on heikentänyt EU:n asemaa ja vaikutusvaltaa.
EU:n keskeisin strateginen kumppani Yhdysvallat on puolestaan viestittänyt, että se edellyttää Euroopalta suurempaa kykyä vastata omista turvallisuusintresseistään. Kehitys EU:n lähialueilla ei ole myöskään ollut ongelmatonta. EU:n eteläinen naapurusto Pohjois-Afrikassa ja Lähi-idässä on arabikansannousujen myötä täydessä myllerryksessä. Lisäksi itäisissä naapurimaissa, kuten Ukrainassa ja Valko-Venäjällä on otettu takapakkia demokratian ja ihmisoikeuksien toimeenpanossa.
Potentiaalia löytyy, nyt tarvitaan toimia sen hyödyntämiseksi
Kokonsa, vaurautensa ja voimavarojensa puolesta EU:lla olisi edelleen kykyä vaikuttaa merkittävästi globaaliin kehitykseen. EU:n ulko- ja turvallisuuspolitiikan rakenteellinen ja toiminnallinen kehittymättömyys – ja tietenkin talous- ja velkakriisi – on hidastanut, ja aika usein myös estänyt, unionin kollektiivisen toiminnan ulko- ja turvallisuuspolitiikassa. Kuinka EU:n ulko- ja turvallisuuspoliittista toimintakykyä ja sen myötä unionin kansainvälistä vaikutusvaltaa voitaisiin sitten vahvistaa? Tarvitaan ainakin kolmenlaisia toimenpiteitä:
Sanomattakin on selvää, että talous- ja velkakriisi on kyettävä ratkaisemaan nopeasti. On siis ihan hyvä, että poliittiset päättäjämme ovat keskittäneet huomionsa tähän kysymykseen. Kotipesä on hyvä saattaa kuntoon, ennen kuin kaikki huomio ohjataan naapurin asioihin. Maailman muutos ei kuitenkaan pysähdy odottamaan, kunnes saamme ratkaistua eurokriisin.
Toiseksi EU tarvitsee ulko- ja turvallisuuspolitiikassaan selkeitä tavoitteita ja painopisteitä. Kun voimavarat ovat rajalliset ja haasteet valtavat, on määritettävä, mitkä kansainvälisistä haasteista ovat sellaisia, joihin EU:n on välttämättä reagoitava oman turvallisuutensa ja omien etujensa vuoksi.
Toisaalta on myös arvioitava, mitkä haasteet ovat sellaisia, joihin me ylipäänsä kykenemme vaikuttamaan joko yksin tai yhä useammin yhdessä kansainvälisten kumppaniemme kanssa. Tämä antaa EU:n yhteiselle ulko- ja turvallisuuspolitiikalle myös sen tarvitsemaa ennustettavuutta.
Koska EU on ulkopolitiikassaan siirtynyt uuteen vaiheeseen Lissabonin sopimuksen ja ulkosuhdehallinnon perustamisen myötä, on myös tärkeää, että kerromme muillekin, mihin EU:n yhteinen ulko- ja turvallisuuspolitiikka tähtää tulevina vuosina. EU:n vuodelta 2003 peräisin olevan turvallisuuspoliittisen strategian uusiminen ja laajentaminen ulko- ja turvallisuuspoliittiseksi ohjausasiakirjaksi tarjoaisi esimerkiksi oivan mahdollisuuden tavoitteiden ja painopisteiden asettamiseen ja niistä viestimiseen.
Kolmas toimenpide EU:n kansainvälisen vaikutusvallan vahvistamiseksi edellyttää yhteisen ”ulkoministerimme” korkean edustajan ja ”ulkoministeriömme” ulkosuhdehallinnon toimintakyvyn turvaamista.
Korkean edustajan toimen erityisenä vaikeutena on roolien moninaisuus: hänen pitäisi johtaa ulkosuhdehallintoa, osallistua komission varapuheenjohtajana täysipainoisesti komission työskentelyyn, johtaa neljässä eri ministerikokoonpanossa kokoontuvaa ulkoasiainneuvostoa, käydä EU:n puolesta vuosittain 80 poliittista dialogia eri maiden ja kansainvälisten järjestöjen kanssa, mutta ilman nimenomaisesti nimettyjä poliittisia sijaisia, joille osa tehtävistä voitaisiin delegoida.
Tehtävän hoitoa ei ole myöskään helpottanut usein ilmennyt jäsenmaiden tuen puuttuminen. Yksittäisten jäsenmaiden kompromissivalmius ulko- ja turvallisuuspolitiikassa on selvästi heikentynyt niiden oman yhteiskunnallisen ilmapiirin polarisoitumisen myötä mutta myös kasvaneen EU-skeptisyyden vuoksi.
Ulkosuhdehallinto etsii paikkaansa
Myös ulkosuhdehallinto etsii vielä paikkaansa sekä suhteessa jäsenmaihin että muihin EU-instituutioihin. Käynnistys- ja resurssivaikeudet ovat tosiasia, joka osaltaan on heikentänyt EU:n ulkopoliittista vaikuttavuutta. Korkean edustajan ja ulkosuhdehallinnon onnistuminen EU:n kansainvälisen vaikutusvallan kasvattamisessa edellyttää jäsenmaiden tukea sekä sitoutumista EU-agendan toimeenpanoon. Tämä taas vaatii ulkosuhdehallinnolta kykyä sitouttaa kaikki jäsenmaat ulko- ja turvallisuuspolitiikan valmisteluun ja päätöksentekoon sekä lisäarvon tuottamista.
Kiertävän puheenjohtajuuden aikana kukin jäsenmaa vuorollaan oli vastuussa yhteisen ulko- ja turvallisuuspolitiikan hoidosta. Nyt vaarana on, että pienet jäsenmaat saattavat passivoitua, elleivät korkea edustaja ja ulkosuhdehallinto pyri kaikin tavoin vahvistamaan jäsenmaiden omistajuutta.
Pienempien jäsenmaiden kannalta lisäarvoa syntyisi etenkin raportoinnin jakamisesta ja konsulipalveluiden tarjoamisesta EU:n 140 edustustossa. Isoilla jäsenmailla ei ole vastaavaa tarvetta tällaisille palveluille; ne uskovat edistävänsä kansallisia tavoitteitaan yleensä parhaiten pienissä piireissä, jolloin koko unionia edustava ulkosuhdehallinto saatetaan jopa kokea kilpailijaksi.
Pitkällä aikavälillä vaihtoehtoja on vain yksi
Korkean edustajan ja ulkosuhdehallinnon käynnistysvaikeuksista huolimatta EU on Lissabonin sopimuksessa ottanut tärkeään askeleen kohti maailmanlaajuisen toimintakykynsä ja vaikutusvaltansa turvaamista. Pitkällä aikavälillä yhteiselle ulko- ja turvallisuuspolitiikalle ei ole vaihtoehtoa, mikäli EU haluaa säilyttää kykynsä vastata globaaleihin haasteisiin ja sitä kautta turvata kansalaistensa hyvinvoinnin.
Vanha ja kulunut mutta niin usein oikeaksi osoittanut sanonta kuuluu, että EU on aina kehittynyt kriisien kautta. Tämä pitää paikkaansa myös ulko- ja turvallisuuspolitiikassa. Ensimmäiset pienet elpymisen merkit ulko- ja turvallisuuspolitiikan saralla ovat jo näkyvissä, kun EU käynnistää vielä tänä vuonna kolme uutta kriisinhallintaoperaatiota lähes neljän vuoden tauon jälkeen.
Piritta Asunmaa
Kirjoittaja on ulko- ja turvallisuuspolitiikasta vastaava COPS-suurlähettiläs
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)